Cumartesi akşamı bir dostumuzdan aldığım haber ile iki günüm zehir oldu.
Bizim üzüntümüz onların üzüntüsünün yanında ne olabilirdi ki?
Oysa lafa geldiği zaman, hayırseverlikte mangalda kül bırakmayanlar, hayır hasenat zekat yarışında hep övündüğümüz bizim insanımıza ne olmuştu?
Bırakın komşumuza ya da mahalledeki garibe; dünyanın neresine yardım yapılacaksa tırlarla kamyonlarla yardım seferberliğine giren bu örnek şehir; bu konuda nasıl duyarsız olabilirdi.
Bırakın duyarsızlığı o verilen sözler niye yerine getirilmez ki?
Siz değerli okurlarımızdan, şehri yöneten büyüklerimizden, biraz vicdanı olan şehir insanından bir ricam olacak.
Gelin ne olun biraz hafızanızı yoklayın.
………………..
Van’da bir Konyalı öğretmen vardı. 27 yaşında hayatının baharındaki Gülşah öğretmen; Gülşah Aktürk…
Gülşah öğretmen minik yavruları eğitmeye çalışırken Van Kültür ve Turizm Müdürlüğü’nde işçi statüsünde çalışan eski erkek arkadaşı 36 yaşındaki Hakan Başar’dan ayrılmıştı. Ama genç bu ayrılığı kabul etmemişti. Bunun üzerine Gülşah öğretmen durumu Van Valiliğine resmi bir dilekçe ile bile bildirmişti.
Ölüm tehditlerinden yılan Gülşah öğretmen daha sonra Konya’ya ailesinin yanına kaçmış evine sığınmıştı.
Ama gözü dönmüş aşık bu kez Gülşah öğretmeni Konya’da öldürmüştü.
…………..
Cenab-ı Allah’ım kimseye evlat acısı vermesin.
Bu feci acı ile aslında Aktürk ailesinin dramı ortaya çıkıyordu.
Çünkü baba bir kamu kurumunda çalışıyordu.
Gülşah öğretmenin erkek kardeşi ise yurt dışında Tıp öğrencisi idi.
Babanın maaşı yetmediği için Gülşah öğretmen kardeşine harçlık gönderiyordu.
Ve aileden özür dileyerek bir acı gerçeği daha yazmak zorundayım evin annesi de aile bütçesine katkı sağlamak için günlük evlere temizliğe gidiyordu.
………….
Şehri yönetenler, ülkemizin yetişmiş bilim adamları Gülşah öğretmenin cinayete kurban gitmesi üzerine aileye yardım sözü verirler.
Devlet, şehir, hayırsever insanlarımız artık Gülşah öğretmenin kardeşine sahip çıkacaklardı.
Yüreği yanık, gözü yaşlı anne, boynu bükük babanın ümidi artık tıp öğrenimi yapan ve doktor olması için dua ettikleri oğulları içindi.
Aradan aylar geçti. Belki bir yılı bile geçti.
Veeee yurt dışında tıp eğitimi yapan kardeş için salı günü yani yarın son gün.
Aileye evlatlarına yardım sözü verenlerden bugüne kadar bir tek el ulaşmamış.
……………
Cumartesiden bu yana içim acıyor. Ağlıyorum beyler.
Bizim vicdanımıza ne oldu?
Dünyanın hangi ülkesine olursa olsun yardım ederken kendi çocuğumuza nasıl böyle duyarsız kalabiliriz?
Allah rızası için biri çıksın ve bunu kamuoyuna açıklasın.
GÜNÜN OKKALISÖZÜ
Mühim olan yükseklere çıkıp hayata tepeden bakmak değildir; Mühim olan ne kadar yükselsen de her şeye eşit mesafeden bakabilmektir.
NE ZAMAN ADAM OLURUZ?
Çevre yolunda düğün konvoylarının önünü kesen çocuklara engel olduğumuz zaman ADAM oluruz.
